بهرام اردبیلی از شاعران برجسته آوانگارد در دهه چهل ایران است که در طول زندگی و در پروسه شعری اش یکه و غریب بود. شعرهای محدودی از او در نشریات آن دوره منتشر شده است که کتاب حاضر شامل این شعرهاست.
مثل اين است كه بالاي شبي. اين چنين داشته باشي به كنار. و زرد گلوبند تو را نداشته باشي. ناداني و بانوي بلندي كه مرا دوست ميداشت. و هميشه درآمد شد شب. مينشست و سايههاي مرا ميجست. و من با سن كوتاهم از او شرم عشق ميآموختم. و آنچه آسان است. رسيدن شب بود به خانه ما. كشيده ميشدم آنگاه. بانو دل رميدهيي داشت.” DRIVE